Tak smakuje zima

Po obfitujących w prace w polu oraz okolicznych sadach miesiącach nareszcie nadszedł okres odpoczynku. Długie zimowe wieczory to również czas nowych kuchennych inspiracji połączonych z tradycją, a tym samym smakowych doznań, które nad Bugiem z pewnością okażą się niezapomniane.

Kulinarne przyzwyczajenia, tradycja, bliskość wschodniej granicy, a także wypełnione po brzegi spiżarnie to mieszanka, która niemalże za każdym razem eksploduje na nadbużańskich stołach, robiąc na gościach niesamowite wrażenie i pozostawiając miłe wspomnienia. Pełne przetworów i konfitur słoje, grzyby, kasze, suszone owoce, nalewki to bogactwo gromadzone latem i jesienią z wielką starannością, na które właśnie zimą nadszedł właściwy czas. Do tego dochodzi dziczyzna z okolicznych lasów, upolowana na przełomie jesieni i zimy. Mając pod ręką takie skarby, gospodynie nie pozostają dłużne naturze i wyczarowują z nich przepyszne potrawy, będące wyśmienitą ucztą nawet dla najbardziej wybrednych podniebień. Dzięki nim zyskują uznanie nie tylko mieszkańców Podlasia, lecz także przybyłych tu turystów, miłośników nadbużańskiego krajobrazu i lokalnej kuchni.

Sennie i zimowo jest za oknem, ale nie w miejscowych kuchniach, w których wszystko jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zmienia się w prawdziwe rarytasy. Zimową kolację można rozpocząć od szybkich przekąsek, na przykład ziemniaczanych placków czy blinów, lub wymagającego nieco więcej cierpliwości pasztetu. Aromat jałowca i rozmarynu jeszcze długo po jego upieczeniu unosi się w powietrzu i zachęca do skosztowania dziczyzny podanej w tak prostej i znanej, a jednocześnie wytrawnej formie. Wyjątkowo wyszukaną propozycją będzie z pewnością delikatna, krucha, pieczona kuropatwa, opływająca wyraźnym smakiem konfitury z agrestu, który w długie chłodne wieczory będzie wspomnieniem minionego lata, a tym samym idealnym lekarstwem na zimową nostalgię.

Bliskość rzeki to oczywiście obecność ryb na stole. Wszystko to za sprawą pachnącego borowikami sandacza – połączeniu, które pozwala przenieść otaczającą przyrodę i krajobraz prosto na stół nie tylko w wieczerzę wigilijną, lecz także w inne dni, a tych do uczty i biesiadowania nad Bugiem nigdy nie brakuje.

W zagrodach natkniemy się na tłuste gęsi. Trzeba pamiętać, że ta część Polski jest swoistym szlakiem wędrownym dla dzikiego ptactwa tego gatunku, dzięki czemu także koneserzy obfitego ucztowania znajdą tutaj coś dla siebie. Pieczona z wolna gęś – zarówno ta domowa, jak i upolowana jesienią – wypełniona pęczakiem i starannie podlewana przypomni smakiem o przeszłości i magicznym miejscu, którym z pewnością jest Kraina Bugu.