„W roku 1890 nadzwyczaj nizki stan wody w czasie studjów rzeki od Brześcia do Serocka pozwolił nam zbadać należycie koryto i naznaczyć na planach szczegółowo znajdujące się w rzece kamienie, rafy, stare tamy pozostałe po skasowaniu młynów i wogóle wszystkie przeszkody dla żeglugi, których jest w rzece bardzo dużo. Zarządzając stale tą częścią rzeki i zawdzięczając Okręgowi i Ministeryjum Kom. stopniowe powiększenie ilości prądówek, usunąłem z koryta najważniejsze dla żeglugi przeszkody przez wyjęcie kamieni, karp, pali i t.p. Obecnie pracują na Bugu przez całe lato 4 duże i 12 małych statków do oczyszczania koryta. Ponieważ, z wyjątkiem nieznacznych kawałków, koryto rzeki nie jest uregulowane, przez co nurt często się zmienia, oczyszczone więc przejście może być zasypane, a w nowym nurcie mogą się pokazać kamienie i przeszkody. Z tej więc przyczyny w przewodniku miejsca niepewne są zaznaczone, aby statki przy przejściu mogły zachować należne ostrożności.
Wiorsty* liczą się po nurcie rzeki od Brześcia Litewskiego według pomiarów z roku 1890, lecz od tego czasu droga nieco się skróciła przez sprostowanie naturalne lub sztuczne silnych przegubów (zakrętów) rzeki przy wsiach Neple (10 wiorsta), Zuzele (168 w.), Starczewice (115 w.) i Kania (269 w.).
Na przestrzeni od Brześcia do Serocka znajduje się 5 mostów żelaznych kolejowych na filarach kamiennych i 2 przez Bugo-Narew, w tej liczbie dwa mosty jeden obok drugiego pod Brześciem. Drewnianych zaś mostów jest na Bugu 4. Otwory mostów żelaznych przeszło po 25 saż.**, drewnianych zaś od 4,9 do 7 saż. We wszystkich mostach drewnianych, z wyjątkiem przy Wyszkowie, znajdują się klapy do przepuszczania masztów przepływających statków”.
Przewodnik po rz. Bugu od Brześcia do Serocka i po Bugo-Narwi od Serocka do Wisły, zebrał i opracował inż. M. Kazimierz Puciała, Warszawa 1905.
Artykuł pochodzi z 33. numeru Krainy Bugu
Wszystkie wydania w wersji papierowej dostępne są w naszym sklepie: www.krainabugu.pl/sklep
