„Ratujmy dzieci!
Wojna miniona na każdej dziedzinie życia i stosunków wyryła dotkliwe piętno, które jeszcze do dzisiaj, mimo odległości czasu, nie wiele straciło na swej wyrazistości.
Jest to widoczne szczególnie na Kresach Wschodnich, które ze wszystkich dzielnic Polski najbardziej wskutek działań wojennych zostały poszkodowane. Mimo znacznej poprawy, jaka nastąpiła na Kresach, w ciągu kilku lat ostatnich, które przeszły pod znakiem ciężkiej pracy nad wydźwignięciem życia z anormalnych stosunków – pozostałości wojny są jeszcze u nas na każdym kroku widoczne.
Nie będziemy mówić o tych wszystkich ujemnych stronach, spowodowanych przez wojnę, gdyż każdemu są one znane – chcemy tylko wskazać na jedną z nich, domagającą się natychmiastowej naprawy – na olbrzymią ilość bezdomnych sierot, których nieznaczna tylko część znalazła schronienie w instytucjach opieki społecznej, ochronach, przytułkach i t. p.
Według ostatniego spisu ludności, procent sierot do lat 16-tu waha się w poszczególnych województwach wschodnich od 7 do 8 i pół procent ogólnej liczby mieszkańców. Na województwo nowogródzkie przypada ogółem 62.367 dzieci osieroconych, na województwo poleskie 71.073 i na wołyńskie 117.714 sierot. Ogółem więc na obszarze województw wschodnich znajduje się 284.478 sierot, z których w zakładach opiekuńczych wychowuje się tylko 3.234 dzieci. Reszta pozostawiona jest własnemu losowi. Co z tych dzieci, pozbawionych należytej opieki, wyrośnie, jaką, jako ludzie dorośli, przyniosą korzyść dla kraju i społeczeństwa? Pytanie to powinno niepokojem napawać wszystkie czynniki. które dbają o to, by dorastające pokolenie, mające zastąpić nas w pracy, cechowało zdrowie ciała i zdrowie duszy.
Państwo na utrzymanie zakładów opiekuńczych łoży znaczne sumy, nie może jednak zaspokoić wszystkich potrzeb, wynikających z olbrzymiej ilości bezdomnych sierot […].
W dużym stopniu przyjść by tu mogły z pomocą instytucje samorządowe, gminy miejskie i wiejskie, jeżeli wypełniałyby należycie obowiązek wychowywania bezdomnych sierot, obowiązek, który wszak wchodzi w przewidziany zakres ich działalności”. î
„ŻYCIE POLESIA. PISMO TYGODNIOWE POŚWIĘCONE SPRAWOM ZIEMI POLESKIEJ”, 20 LIPCA 1924 R. (PISOWNIA ORYGINALNA)
FOTO: POLONA
