Bielsk Podlaski to niewielkie, ale najstarsze miasto na Podlasiu, położone nad rzeką Białą, około pięćdziesięciu kilometrów od Białegostoku.
Będąc tu przejazdem czy zatrzymując się na dłużej nietrudno oprzeć się wrażeniu, że to miejsce wyjątkowe, naznaczone nieuchwytnym klimatem i nastrojem, który tworzą jego mieszkańcy, ich język, ich zabytki, ich świątynie i przyroda, ukształtowana pod wpływem dwóch wielkich rzek, w ramionach których miasteczko się tuli – Narwi i Bugu. W Bielsku spotykają się różne religie i kultury, które w niczym sobie nie wadzą, a wręcz przeciwnie – współistnieją zgodnie obok siebie od wieków.
Cerkiewne dzwony, podobnie jak te kościelne, nawołują do radosnej modlitwy na chwałę Pana, który stworzył ten piękny świat. Także tutaj, bo dla miejscowych ich mała ojczyzna jest całym światem. Na ulicy, w sklepie czy na rynku można usłyszeć język podlaski, który tutejsi określają jako mowę „po swojomu”. Życzliwi, gościnni, otwarci na drugiego człowieka. Tak, Bielsk jest magiczny…
Chciałbym przybliżyć poprzez zdjęcia mały fragment rzeczywistości, jaką udało mi się zarejestrować w tym urokliwym miejscu. Zdjęcia, które możecie Państwo obejrzeć, nie są jednakże ani reportażem, ani dokumentem opisującym Bielsk. Nazwałem je balladą fotograficzną. Starałem się w bardzo subiektywny, odautorski sposób zawrzeć w nich nastrojowość zarówno mało uczęszczanych, jak i znanych zakątków miasta, portrety jego mieszkańców oraz widoki na codzienną przestrzeń, układającą się w figury geometryczne. Taki jest Bielsk ze swoją egzotyką, widziany oczami miejscowego fotografa.
Tekst i zdjęcia: Piotr Świderski
