Land art. Sztuka z gwiazd, kamieni i błyskawic
Land art wyrósł duchowo ze zbuntowanych lat sześćdziesiątych, z postulatów bliższego związku człowieka z naturą i ekologii, z utyskiwań na skomercjalizowaną sztukę i jej hermetyczny, galeryjny obieg. Od krytyki wszystko się zaczęło. Smithson nazwał w swoich artykułach rzeźbiarzy spawaczami, galerie definiował jako miejsca, które zamieniają dzieła sztuki w przenośne przedmioty. „Kulturalne zniewolenie ma miejsce wtedy, gdy kurator narzuca...
Jubileusz
Wynurzałyśmy się spod stołu nie tylko po to, żeby przy nim usiąść. Także dlatego, że wisiał nad nim secesyjny żyrandol. Miał trzy mosiężne obręcze, umieszczone jedna nad drugą. Każda bogato zdobiona, z każdej też zwisały dziesiątki długich, szklanych sopli. Ich dźwięk uspakajał, kiedy siedząc na ramionach dziadka wygrywało się na nich melodie. Na soplach każda z nas...
Zwierzyniec w brązie wykuty
Anna Dębska z przyjemnością rzeźbi zwierzęta, a nie ludzi, bo ci – jak się na nich patrzy i chce się ich rzeźbić – robią się natychmiast nienaturalni. Rzeźby Anny Dębskiej to doskonały przykład symbiozy człowieka z naturą, niestety zatracanej dziś przez ludzi, którzy bez reszty pochłonięci są wynalazkami współczesności. Rzeźbiarka całe serce oddała zwierzętom, w szczególności koniom....
Stanisława Kogucika raj utracony
W niezwykle skromnych warunkach, przy blasku zniczy, w prowizorycznym domu otulonym zielenią lasu powstają dzieła niepospolite, przemawiające do wyobraźni, rozumu i serca. I choć los nie szczędzi Stanisławowi Koguciukowi nieszczęść, artysta dziękuje Stwórcy za każdy dzień i za dar malowania, który czyni go szczęśliwym. Koguciuk twierdzi, że odkąd sięga pamięcią, zawsze towarzyszyła mu potrzeba rysowania. Dzieciństwo spędził we wsi...
Zygmunt Gloger – zapomniany badacz Podlasia
„Obce rzeczy wiedzieć dobrze jest – swoje, obowiązek” – to motto przyświecało Zygmuntowi Glogerowi przez całe życie, w jego wędrówkach archeologicznych i etnograficznych po Polsce i Litwie, podczas których badał i opisywał miejscowe zwyczaje. Niestety, próżno dziś szukać jego naśladowców. Inspiracje młodości We wsi Jeżewo Stare, niedaleko Tykocina, znajdują się ruiny zabudowań dworskich, należących...
Pałac w Korczewie
Pałac w Korczewie nazywany był przez długie lata „Perłą Podlasia”, dopóki nie zniszczyli go okupanci sowieccy i niemieccy, a w okresie PRL-u również sami Polacy. Na szczęście spadkobiercy prawowitych właścicieli odzyskali go po transformacji ustrojowej Polski w 1989 roku i czynią teraz wszystko, aby przywrócić mu dawną świetność. Był rok 1401, kiedy książę mazowiecki, Janusz I, nadał niejakiemu Pretorowi...
O metafizyce kołdunów
Są symbolem litewskiej kuchni. Po nadgryzieniu puszczają sok w kilkunastu miejscach. Za sprawą farszu, któremu soczystości mogą pozazdrościć dojrzałe mandarynki. Zawładnęły Podlasiem, a ich kraina rozciąga się od tatarskich Kruszynian po granicę ziemi lubelskiej z Galicją. Gdyby skarby nadbużańskiej kuchni przyrównać do drogocennej kolii, to litewskie kołduny lśnią w niej niczym diamenty. Co tak niezwykłego jest w malutkich pierożkach, kryjących w sobie...
Od deski do deski
Pewnego razu Rafał Bernatowicz, znużony męczącymi dojazdami do pracy w Warszawie, wymyślił drewniany biznes. Wystrugał z sumaka kilka desek do krojenia, znalazł kontakt do Wojciecha Amaro, umówił się z nim na spotkanie i oczarował go tak bardzo, że w krótkim czasie klientami drobnego przedsiębiorcy z Udrzyna nad Bugiem w Puszczy Białej stali się szefowie najbardziej ekskluzywnych restauracji w Polsce. Tak rozpoczęła się...
Przypowieść o talentach
Często słyszę pytanie, czy czuję się spełniona. I za każdym razem budzi ono we mnie niepokój, bo spełnienie to w pewnym sensie kres, coś, co się już dokonało. A ja wciąż jestem w drodze, wciąż szukam swojego odbicia we wszechświecie… Poszukiwanie swego miejsca na ziemi popycha nas nieustannie do przodu. Dzięki temu tak wiele dzieje się wokół nas. Wyznaczamy sobie...
Nasz jest ten kawałek puszczy
Każdy ma swoją bajkę, do której chce ubrać rzeczywistość. Małgorzata Klemens i Piotr Kwaśniewski zaczęli pisać swoją piętnaście lat temu na obrzeżach Puszczy Białowieskiej, do której przeprowadzili się z hałaśliwej Łodzi. Swój happy end przeżywają każdego dnia, czerpiąc spokój, radość życia i spełnienie z natury, która ich otacza. On budzi się zazwyczaj o 5.00, 6.00 rano, żeby „przyglądać się”...